توكسين يك سندرم شوك توكسيك TSST-1)) فاكتور ويرولانس بسيار مهمي است كه توسط برخي از سويه¬هاي باكتري استافيلوكوكوس اورئوس توليد مي شود. اين سوپر آنتي ژن نسبت به تغييرات محيطي شامل دما˓pH پايين، پروتئوليز و شرايط خشك بسيار مقاوم است. ترشح TSST-1 توسط باكتري استافيلوكوكوس اورئوس منجر به بيماري¬هايي شامل سندرم شوك توكسيك، سندرم كاواساكي و سندرم مرگ ناگهاني نوزادان مي شود. سندرم شوك توكسيك كه علائم آن به صورت برق آسا ظاهر مي گردد، در بسياري از مراكز بهداشتي، درمانگاه¬ها و بيمارستان¬هاي فوق تخصصي ديده مي شود و درمان آن شامل شناسايي و از بين بردن منبع توليد توكسين با استفاده از آنتي بيوتيك¬ها همراه با درمان¬هاي حمايتي مي باشد. مقاومت به آنتي¬بيوتيك¬ها، عوارض جانبي و عدم اثر آن¬ها بر توكسين، نياز به داروهاي كمكي جهت بهبود روند درمان را پررنگ¬تر ساخته است. در همين راستا ايمونوتراپي با استفاده از آنتي¬بادي اختصاصي عليه TSST-1 مي تواند كمك مناسبي در جلوگيري از عواقب شديد ناشي از سندرم شوك توكسيك حاصل از باكتري استافيلوكوكوس اورئوس باشد. به همين منظور در اين اختراع، با استفاده از كتابخانه فاژي نمايش¬دهنده¬ي قطعه آنتي¬بادي تك زنجيره از نواحي متغير (single-chain fragment variable: scFv) كاملاً انساني و فرآيند غني سازي روي پروتئين TSST-1، منجر به شناسايي فرآورده¬ي پروتئيني به صورت قطعه آنتي¬بادي;scFv با نام MS473 با توالي منحصر به فرد شد. در نهايت نتايج نشان داد كه آنتي¬بادي scF MS473، با افينيتي در حدود 4/0 نانو مولار، از قدرت اتصال اختصاصي بالايي به TSST-1 در مقايسه با ساير پروتئين-هاي مورد بررسي (شامل آلبومين سرم گاوي، آلفا همولايزين و آديپونكتين) برخوردار است. همچنين قطعه آنتي¬بادي انساني MS473 توانايي قابل ملاحظه¬اي در مهار TSST-1 (جلوگيري از فعاليت بيش از حد لنفوسيت هاي T و توليد سايتوكاين ها) بدون اثر سمي بر سلول هاي تك هسته اي خون محيطي نشان داد. سپس ميزان سميت فرآورده¬ي بدست آمده MS473 بر موش¬ها بررسي شد و نتايج نشان داد فرآورده¬ي فوق هيچ گونه اثر سمي بر بافت¬هاي كبد و كليه موش ها نداشته است. در نهايت، اثر مهاري فرآورده¬ي بدست آمده¬ي MS473 ; (هر قطعه به طور جداگانه و مجموع دو قطعه انتي بادي همراه با هم) بر موش¬هاي تحت تزريق با توكسين TSST-1 مورد بررسي قرار گرفت.

به علت شكست¬هاي پي¬درپي در درمان با آنتي¬بيوتيك¬ها و ظهور انواع سويه¬هاي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به درمان، جستجو جهت يافتن درمان¬هاي جايگزين از موارد بسيار ضروري مي¬باشد. ايمني درماني با استفاده از آنتي¬بادي اختصاصي استافيلوكوكوس اورئوس همراه با آنتي¬بيوتيك¬ها مي تواند در درمان عفونت¬هاي شديد ناشي از اين باكتري موثر باشد. در همين راستا، در اين اختراع از كتابخانه¬ي فاژي نمايش دهنده¬ي قطعه آنتي¬بادي تك زنجيره (single-chain fragment variable: scFv) كاملاً انساني جهت جداسازي آنتي¬بادي هاي اختصاصي عليه باكتري¬هاي استافيلوكوكوس اورئوس استفاده شد. سه كلون آنتي¬بادي با توالي منحصر به فرد با اسامي MEH63، MEH158 و MEH183 به دست آمد. نتايج نشان داد كه هر سه آنتي¬بادي از قابليت بالايي در شناسايي و مهار باكتري استافيلوكوكوس اورئوس برخوردار هستند. در راستاي شناسايي مكانيسم عمل آنتي¬بادي هاي MEH63، MEH158 و MEH183، اثر مهاري آنتي¬بادي ها در حضور غلظت¬هاي بالاي سولفات منيزيم بررسي شد. نتايج نشان داد قطعه آنتي-بادي هاي MEH63، MEH158 و MEH183 با بر هم زدن يكپارچگي ديواره¬ي سلولي باكتري استافيلوكوس اورئوس، اثر مهاري خود را اعمال مي¬كنند. همچنين با انجام اپي¬توپ مپينگ و وسترن بلات پروتئين¬هاي مورد شناسايي آنتي-بادي¬هاي MEH63، MEH158 و MEH183 تعيين شدند. اين پروتئين¬ها شامل پروتئين TrkH (شناسايي شده توسط آنتي¬بادي MEH63) و پروتئين هاي PgeF و lpl8 (شناسايي شده توسط آنتي¬بادي¬هاي MEH158 و MEH183) هستند. اثر آنتي¬بادي¬هاي MEH63، MEH158 و MEH183 همراه با آنتي¬بيوتيك ونكومايسين بر مهار رشد باكتري استافيلوكوكوس اورئوس با تكنيك Checkerboard assay بررسي شد. نتايج نشان داد كه اثر ضد ميكروبي مجموع هر قطعه آنتي¬بادي scFv با آنتي¬بيوتيك ونكومايسين بر باكتري به صورت اثر تركيبي (Additive) مي¬باشد. در پايان، اثر درماني آنتي¬بادي¬هاي MEH63، MEH158 و MEH183 بر باكتريمي القا شده در موش نيز بررسي شد. بر اساس نتايج، تزريق هر 12 ساعت آنتي¬بادي¬هايscFv به مدت سه روز، منجر به افزايش ميزان زنده¬ماني، كاهش تعداد باكتري¬هاي زنده در خون موش¬هاي آلوده و كاهش آسيب بافتي در مقايسه با گروه هاي دريافت¬كننده¬ي آنتي¬بادي نامرتبط يا نرمال سالين مي شود.